Hou ik het allemaal nog wel vol

Ik beken… | Hou ik het allemaal nog wel vol

Ik word wakker en kijk op de klok, 8.30 uur. Gelukkig het is weekend en ik mag mij nog even omdraaien. Mijn meiden hoor ik samen lief beneden spelen. Toch lukt het mij niet om verder te slapen, ik ben misselijk en voel een knoop in mijn buik. Het is geen kater, ziek ben ik ook niet en zwanger al helemaal niet. De misselijkheid komt van de gedachten aan alles wat ik gisteren had moeten doen en vandaag moet doen. Stress, voor het eerst in mijn leven ervaar ik fysieke misselijkheid door stress. Tijd om aan de rem te trekken!

stress Hou ik het allemaal nog wel vol

We hebben het allemaal druk en we willen ook vaak teveel in een dag. Naast het moederschap en huishouden, werk ik momenteel regelmatig 4 dagen in de week. Dit is een tijdelijke afspraak op mijn werk, omdat er een collega gestopt is. Het zou voor een paar maanden zijn tot dat de nieuwe begroting bekend is. Helaas blijkt er een reorganisatie aan te komen en laat de uitspraak over het aantal uren die over blijven op zich wachten. Mijn manager heeft wel aangegeven dat ik de uren flexibel mag invullen, maar ik voel de druk.

Toen ik begon met mijn blog zat ik tijdelijk thuis, in between jobs. Ik spraak met mijzelf af dat ik de eerste 30 dagen elke dag een blog te posten. Dat lukte en ik kreeg de smaak te plakken. Zeker na de zomervakantie sloeg ik eigenlijk geen dag over. Al zat ik tot midden in de nacht achter mijn laptop, er zou iets nieuws verschijnen. Ik zie ook de groei in het aantal bezoeken op mijn blog en ik krijg leuke uitnodigingen voor samenwerkingen en uitjes. Dat motiveert, maar de druk van presteren loopt op.

Ik ben niet de enige die struggled met deze druk en vermoeidheid. Lady Lemonade geeft recent nog het openhartig toe op haar blog. Ze is oververmoeid en trekt het allemaal even niet meer. Ik herken haar drang naar het perfectionisme en het zo graag die leuke moeder, leuke vriendin, leuke blogster en leuke vrouw willen zijn.

https://www.ladylemonade.nl/oververmoeid-moe-zijn/

Maddy van MamaZijn deelt in haar blog de mooi tekst van Joy’s Stories. Ik denk dat de meeste moeders zich hier in zullen herkennen. Allemaal gaan we door, ook al zijn we moe, voelen we soms dat we falen en schamen we ons voor de gedachten dat we onze kinderen achter het behang zouden willen plakken. Maar eigenlijk doen we allemaal onze stinkende best en dat is genoeg. Ik kan alleen maar zeggen lees haar blog

Anti Stress Acties

Het helpt om te lezen dat ik niet de enige ben die worstelt met alles wat ik graag zou willen en moet doen. Helaas zullen er nooit meer uren in de dag komen en zal ik zelf deze tijd beter moeten gaan inrichten. Ik zal dus moeten leren minder streng voor mezelf te zijn. Ik heb de afgelopen week 2x op zaterdag even geen nieuwe blog gepost en je raadt het al, niets aan de hand.

  • Relativeer; bedenk aan het einde van de dag, wat je allemaal wel hebt gedaan, in plaats van alles wat nog op je To Do lijstje staat. We blijven veel te vaak stil staan bij wat we niet hebben. Ik wil natuurlijk meer groei van mijn blog, want dat voelt als erkenning. Maar heel eerlijk ben ik al best trots op wat ik heb bereikt en blij met alles wat mijn blog mij geeft.
  • Wees eerlijk naar jezelf en je omgeving; met het erkennen van een probleem is altijd belangrijk, zo kun je zoeken naar een oplossing. Ik heb dan ook bij mijn manager aangegeven dat ik de komende 2 weken even niet die extra uren kan opvullen. Deels natuurlijk doordat het vakantie is, maar ook omdat ik de tijd even nodig heb voor mezelf.
  • Wees lief voor jezelf; plan een moment of hele dag waarin je even niets hoeft, dat mag echt. Nog een paar weken en dan ga ik 5 dagen er even helemaal tussenuit, zonder man en kinderen.
  • Zorg goed voor jezelf; vorige week spraak ik elke dag met mijzelf af om voor 12 uur in bed te liggen. Dat is stap 1, de volgende stap wordt vooruit werken van mijn blogs en misschien toch maar eens gaan sporten.

Hoe nu verder?

Gelukkig voelde mijn lief mijn stress – misselijkheid feilloos aan. Hij kwam die ochtend zelf met het voorstel om opnieuw kijken naar de huishoudelijke taken. Onze dochters zijn nu ook wel oud genoeg om meer hierin bij te dragen. Al is het alleen maar om ’s avonds hun spullen mee naar boven te nemen. Een opgeruimd huis, geeft een opgeruimd hoofd.
Ook gaan we de 3 R’s (Rust, Regelmaat en Reinheid) wat meer terugbrengen in ons gezin. Ons leven is soms wat ongeorganiseerd en ook daar zouden we wat meer structuur in kunnen aanbrengen. Dit geeft voor iedereen meer rust en regelmaat. Morgen ga ik een nieuwe robotstofzuiger bestellen en op zoek naar een schoonmaakster!

Wat doe jij om te voorkomen dat de druk oploopt?

Spread the love

24 thoughts on “Ik beken… | Hou ik het allemaal nog wel vol

  • Die druk is ook hier heel herkenbaar en ik werk niet eens erbij. Alhoewel ik wel een peuter fulltime heb rondsjouwen hier in huis en twee schoolgaande kids; het blijft veel. En die 3 R-en is ook hier ver te zoeken, er is altijd weer of wel wat.
    Afgelopen tijd heb ik door een chronische aandoening bewust hier en daar wat gas terug moeten nemen. En dat beviel heel goed, wat meer genieten van wat er is.Nu nog vast houden :)! Deze vakantie is de ultieme test….

  • Blijf goed op jezelf letten Fleur, loop jezelf niet voorbij. Al is dat niet altijd even makkelijk! Het is inderdaad allemaal wel veel. Ik hoop dat je in wat rustiger vaarwater komt! En wat leuk dat je mijn blog vermeld, dank je.

    xx

    Liefs Maddy

  • Goed om jezelf denken hoor. Ik herken het overigens wel. Bij mijn vroige werkgever heb ik een jaar lang 32-36 uur gewerkt en ook gewoon dagelijks posten op de site + huishouding en gezin. Het hakte er flink in. Structuur is echt een dingetje wat je vooruit zal helpen evenals een goede planning.

  • Ik herken dit. Werk 36 uur, ben dus moeder van 2 blagen en ben dus ook begonnen met bloggen. het nekt mij soms wel, dat merk ik nu al en dan MOET ik gas terugnemen. Maar het is wel moeilijk, juist wanneer je het leuk vind. Ik heb ook een robotstofzuiger én een schoonmaakster. ik kan het alleen maar aanbevelen.

  • Het lijkt me verschrikkelijk om wakker in bed te liggen met de gedachten over wat je nog allemaal moet doen. Ik kan me voorstellen dat je dan geen zin hebt om alles van de vorige dag in te halen en dan begint het zich langzaam op te hopen… misschien kan je een dagje iemand hulp vragen die je even helpt met alle dingen inhalen?

  • De beste manier is om je agenda leger te maken. Je kunt nog zoveel ontspanningsoefeningen doen en mindfulness cursussen, als je leven structureel te vol zit, moet je het aan de basis aanpakken. Dat vind ik tenminste : )

  • Heel sterk van jou dat je het huishouden combineert met werken én je blog, ik heb zelf geen kinderen maar ben vaak al gewoon moe van het huishouden, werk en bloggen!

  • Ik moet bekennen dat ik het ook fijn vind herkenning te lezen. Ook hier wordt t soms te veel. Tot 60 uur per week werken, 2 peuters waarvan 1 nog niet doorslaapt, perfectionisme, hooggevoeligheid, geen enkele vorm van hulp..ik begrijp het heel goed. En ik vind t heel goed van je dat hulp accepteert. Dan ben je er al halverwege, bij wijze van spreken. Succes en blijf aan jezelf denken.

  • Heel mooie, openhartige blog. Erkennen is altijd de eerste stap. Herken het trouwens maar al te goed hoor, die druk die constant oploopt. Dat veroorzaakt zo’n gevoel alsof je op een gegeven moment achter de feiten aanhobbelt.
    Knap dat je het op je werk hebt aangegeven, fijn om binnenkort even lekker weg te kunnen. Komt precies op het juiste moment geloof ik. Liefs

  • Wat goed dat je naar je lichaam luistert en aan de bel trekt!
    Het gebeurt veel te vaak dat dit soort signalen genegeerd worden. Ik spreek uit ervaring 😉
    Zolang je jezelf onder de loep durft te nemen en veranderingen kan aanbrengen komt het helemaal goed! Maar gun jezelf tijd.

  • Het is ook wel veel wat je allemaal doet! Goed dat je er actie op onderneemt.
    Zelf herken ik het een beetje, bij mij komt de stress vooral van mijn werk vandaan. Thuis kan ik alles prima verdelen, maar de werkdruk in mijn baan als docent is behoorlijk hoog. En het is erg lastig je grenzen aan te geven als je weet dat collega’s en studenten daar last van gaan krijgen…

  • Wat een herkenbaar stukje. Goed om op de rem te trappen en je er bewust van te zijn. Gun jezelf tijd, rust en vooral lief zijn voor jezelf. Je doet wat je kan en dat is altijd genoeg!

  • Doe rustig aan en zorg goed voor jezelf. Bij mij i dat wat “makkelijker” omdat ik door de cyste in m’n hoofd de energie heb van een bejaarde. Zodra ik echt over mijn grens zou gaan lig ik een week plat. Geloof me, als je het een keer meemaakt kijk je de volgende keer wel uit. Ga eens lekker wandelen ter ontspanning in de mooie natuur en doe nieuwe energie op. Een wandeling of fietstochtje na het avondeten (in mijn geval is dat dan niet altijd even ver) geeft me toch weer een beetje extra andere energie.

  • Heel herkenbaar en goed dat je gas hebt terug genomen. Ik heb bewust de keuze genomen om rustiger aan te doen met de blog aangezien mijn werk en de werkdruk al pittig genoeg zijn.

  • Ha, toevallig heb ik net een blog geplaatst bij dit blogfeestje over waar moeders allemaal mee te `dealen’ hebben… met een knipoog natuurlijk, want we doen het met alle liefde. Ook ben ik van mening dat we het vaak zelf ook een beetje doen. Als ik naar mezelf kijk, moet er vaak teveel van mezelf waarvan ik denk dat anderen het ook van me verwachten. Ik heb dan ook een burn out gehad een paar jaar geleden en merk dat ie nog altijd op de loer ligt… het zit gewoon in me! Ik vind heel veel leuk en doe overal vrijwillig aan mee en om nog niet te praten over hoe ik graag wil zorgen voor anderen… tja een goede eigenschap, maar wees er bewust van en blijf zoeken naar de balans.
    Wees alert wat je lichaam je probeert te zeggen. Ga niet teveel over je grens heen, want het kan je uitputten tot je opgebrand bent. Inderdaad wat je zegt… zorg goed voor jezelf. Neem een moment op de dag wat helemaal van jou is. Een rustmoment.
    Succes en leuk je blog te lezen!

  • Rustig aan! Weet je wat me vaak opvalt? Dat moeders zo bezig zijn met zorgen voor anderen… Ik deed het ook, zorgen voor mijn gezin, studeren en stage, terwijl ik ook nog een beperking heb. Toen kwam ik mezelf tegen. Nu moet ik het rustig aan doen. Bloggen vind ik heerlijk om te doen. Voor mijn gezin zorg ik, maar ik denk ook aan mezelf, als ik niet goed voor mezelf zorg, heeft mijn gezin ook niks aan mij. Goed dat je je hiervan bewust bent! Dat is al een eerste stap!

  • Regelmatig dat de druk te hoog word voor mezelf. Ik ga mezelf te vaak voorbij in alles… Dit artikel vind ik herkenning en ook wel punten waarmee ik aan de slag kan.

Leave a Reply

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

You may use these HTML tags and attributes:

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>

CommentLuv badge

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.